دکتر آرش انیسـیان، رئیـس بیمارستان  ابن سـینا تهـران از روزهـای ابتدایـی شـیوع کرونـا و چگونگـی مقابلـه بـا ایـن ویـروس برایمان میگویـد: «سـالی کـه گذشـت بـرای مردم و مراکز درمانی سـالی سـخت و پرتنش و پرالتهابـی بود. لحظاتی در این سـال کرونایی احسـاس میکردیـم دیگر هیچ گریزی نیسـت و مدیریـت برایمان بسـیار سـخت و پیچیـده بود. از وحشـتی که مردم داشـتند، نبود تخت، نبـود امکانـات حفاظتـی برای پرسـنل. قیمت تجهیـزات پزشـکی هـم سرسام آور بالا رفتـه بودنـد آن هـم در بدتریـن شرایط اقتصـادی و بدتریـن زمـان قبـل شـیوع کرونـا مـا در آمادگـی آخـر سـال بودیـم بـرای پرداخـت مطالبات پرسـنل گزارش ۲۱ نشـریــه سراسـری نظـــــام پـزشـــکـی جمهوری اسالمی ایران پاییز ۱۳۹۹ دوره جدید،

از طرفـی اعتباربخشـی بیمارستان باید انجام میگرفـت. در ایـن بحبوحـه، جسـت وگریخته میدیـدم کـه بیمارانی  می آیند و علایمشان، علایم بیماری آنفوالنزاسـت؛ ولـی اصلاً بـه درمـان جـواب نمیدهند و سـیر بیماری هـم سـیر آنفوالنـزا نیسـت. مشـکوک بودیـم بـه ایـن بیماری. بیماران در آی سـی یو بستری میشـدند. پرسـنل مـا هـم آنفوالنزای سـختی میگرفتنـد و میدانستیم کـه دلیلـش چیسـت و برایمان عجیـب بـود.« وی دربـارۀ وضعیـت بحرانـی تأمیـن تجهیـزات مراقبتـی تحت تأثیـر شـیوع کرونـا میگوید: «متأسـفانه قبل از کرونا با مشکلات جـدی اقتصـادی روبـه رو بودیـم و چندسـالی تعرفه هـای درمـان متناسـب بـا تـورم بالا نرفتـه بـود و در مضیقـه شـدید مالـی بودیـم و به سـختی هزینه های عیدی و پـاداش را جمع کـرده بودیـم تـا اینکـه اواخـر بهمن مـاه اعلام اپیدمـی کرونـا شـد، تـرس و وحشـت خاصـی ایجـاد شـد و مراجعـات بیشتر و بیشتر شـد و دریافتیـم بـا چـه چیـزی روبـه رو هسـتیم و تمهیداتی وضـع کردیـم.

از همان دقایـق اول اعلام خبر شـیوع کرونا ماسـک و گان و لباس نایـاب شـد و قیمتهـا بـه شـدت بالا رفـت، الکل هـای تقلبی زیاد شـدند و در کمتر از ۱۵ روز وضعیـت بسـیار وخیمـی بـر کشـور حاکـم شـد و ماسـک ۳۶۰ تومانـی را به قیمـت ۲ و ۳ هـزار تومـان هم پیـدا نمیشد. در اسـفندماه روزی ۱۰تـا۱۵ میلیـون تومـان فقط تجهیزات حفاظتـی بـرای پرسـنل تهیـه میکردیـم. مدیریـت ایـن وضعیـت بـه شـدت سـخت بود. پرسـنل بیمارستان بـه کرونـا مبتلا میشـدند و بایـد برایشـان نیـروی جدیـدی جایگزیـن میکردیـم که ایـن کار هم نیازمند منابع مالی بود.

دکتر انیسـیان بـه وضعیـت عمومـی بیمارستان  قبل و بعد شـیوع کووید ۱۹ اشـاره و عنـوان می کنـد: «مـا فقـط بعـد از کرونـا بـا بحـران سلامت روبـه رو نبودیـم بلکه بـا بحران شدیدی اقتصادی کشور و بخصوص در بخش درمـان، افزایـش نیافتن تعرفه هـای پزشـکی بـود کـه جوابگـوی هزینه هـای مـا نبـود.»

بابت پرسـنلی که در شرایط سـخت کار میکردند بایـد اضافـه پرداختـی میدادیـم و متأسـفانه حتـی یـک ریال هم دولـت و نهادهای دیگر به بخـش خصوصـی کمـک نکردنـد. بایـد بگویـم قبـل از شـیوع کرونـا، کادر درمـان به شـدت مـورد هجمـه رسـانه ها بودند بخصـوص در رسـانه ملـی. جامعـه پزشـکی موردتوجـه نبـود ولی بعـد از کرونـا همه متوجه اشـتباه خـود شـدند. امـا بازهـم در زبـان قدرشـناس شـدند ولـی در عمل هیـچ اقدامی مثبتـی صـورت نگرفت. سـازمان امـور مالیاتی بـا تیـغ برنده تـر بـه پزشـکان لطـف کـرد و مالیات هـای چنـد برابری گرفـت. هیچکس از جملـه بانک هـا مهلتی بـرای پرداخت اقسـاط ندانـد. جـز در کلام، قدمـی از دولـت بـرای حامیـت و کمـک ندیدیـم. مـا کمیته هـای بیمارستانی  و جلسـات مدیریتـی برگـزار کردیـم. همـه دوسـتان را در رابطه بـا پروتکل هـا و شرایط پیـش رو توجیه کردیم.

میدانسـتیم کرونا علاوه بر پیامدهای سلامتی، پیامدهـای اقصـادی برایمان باقـی خواهـد گذاشـت و راههـای مقابلـه بـا ایـن شرایط و کنترل استرس را مطـرح کردیـم. از همـۀ مدیـران خواسـتیم حضور دائمی داشـته باشـند و برای ایام نوروز از همکاران خواسـتیم از محـدوده شـهر خـارج نشـوند و بـه مدیریـت اوضـاع و رسـیدگی بـه بیماران کمـک کننـد.

در ادامـه به سرعت و در کمتر از چنـد روز اورژانـس خاکستری مختـص کرونا سـاختیم، کلینیـک ۱۵۰ متری برپـا کردیـم کـه واقعـاً شـاید به جرئت یکـی از افتخـارات مـا بـدون کمـک دولتـی و در بدترین رشایـط مالی بود و از اسـفندماه ۹۸ تاکنون حدود ۷۰ هزار نفر از ایـن کلینیـک خدمـات دریافـت کرده انـد.

رئیس بیمارستان  ابن سینا با تأکید بر اینکه پرسـنل بیمارستان با همه توان و بـا روحیه ای مضاعـف بـه کار رسـیدگی و درمـان بیماران مشـغول بوده انـد، خاطرنشـان میشـود: «انتظـار داشـتیم پرسـنل همه مثل بقیـه مردم وحشـت زده شـوند؛ ولـی اصلاً اینگونه نشـد. کادر درمـان مـا نه تنهـا تـرک کار نکردند حتی بـرای یـک جلسـه هـم غیبـت نداشـتند و جـا دارد از آنهـا تقدیـر کنیـم. روزهای نخسـت را با سـختی گذراندیم و آرام آرام مسـلط شـدیم بـه وضعیـت. در پیـک دوم تعـداد مراجعـات به شـدت افزایـش یافـت و روزانـه بیـش از ۳۰۰ نفـر را در کلینیـک مختـص بیماران کرونایـی ویزیـت میکردیـم. تخت هـای زیـادی بـه بیماران اختصـاص دادیـم و همزمـان بـا مراجعـه مـردم بـا علائم شـدید، پرسـنل ما هم مبتلا شـدند. پیـک سـوم بـا شروع پاییـز آغـاز شـد و واقعـاً چیـزی نمانده بـود که کمرمـان را بشـکند.

کرونا علاوه بر پیامدهای سلامتی، پیامدهـای اقصـادی سنگینی برایمان باقـی گذاشـت!

تعـداد مراجعـان به شـدت زیـاد بود و ما پاسـخگوی همه نبودیم. پزشـکان ما در ۱۲ سـاعت ۱۵۰ بیمار را ویزیـت میکردنـد. واقعاً همه ی بیمارستان ها تکمیل ظرفیـت بودیم ولی بااین حـال نهایـت همدلی بین بیمارستان ها  بود.

وی بـا انتقـاد بـه کمبودهـا همچـون کمبود تخـت آی سـی یـو، دسـتگاه اکسیژن سـاز و … بـه روزهـای سـختی که پشـت سر گذاشـته اند اشـاره میکند: «روزهای کمبود تخت آی سـی یـو روزهای سـختی بـود. بیمارانی را میدیدم بـا وضعیـت بسـیار بـد، ولـی تخـت خالـی نداشـتیم. دسـتگاههای اکسیژن سـاز جوابگو اینهمه اسـتفاده را نداشـت. متأسفانه قیمت اکسـیژن سرسام آور بالا رفت. با افزایش قیمت ارز، تأمیـن دارو بسـیار سـخت شـد. بایـد بگویـم بدتریـن شرایط مـا در ایـام پیک ها بود کـه حتـی دارو هم نایـاب میشـد. در پیک ها، تعـداد پرسـنل مبتلا بـه کوویـد هـم افزایـش مییافـت و مجبـور بودیـم پرسـنل دیگـری جایگزیـن کنیـم و کسـی هـم نبـود بنابرایـن بـا بـار مضاعفـی روبـه رو میشـدیم. بـا ایـن وضعیت، کسـی نمیتوانست  مرخصـی برود و فشـار کاری بـه شـدت بالا رفـت.

در پیـک دوم و سـوم ۱۰درصد ازپرسنلمان  را به خاطر ابتال در اختیـار نداشـتیم. بـه گفته دکتر انیسـیان دسـتکم ۲۰ درصد از پرسـنل و کادر درمـان بیمارستان  ابن سـینا مبتلا بـه کرونـا شـده اند. وی در تشریح ایـن موضـوع میگویـد: «حداقـل ۲۰درصـد از پرسـنل ما مبتلا  شـدند. پزشـکان ما در بخش کرونـا هم مبتلا شـدند و دو نفـر از آنها تا پای مرگ رفتند. یکی از سـوپروایزرهای ما در پیک دوم جانـش را از دسـت داد. مـدت کوتاهـی روحیـه همکارانـم افـت کـرد و البته توانسـتیم آنها را ریکاوری کنیم. در مجموعه بیمارستان  مـا ۱۵۰ نفـر درگیـر کرونـا شـدند. بایـد بگویم تلخ تریـن خاطـره مـن در ایـن ایـام، دیـدن دوستان و همکارانم روی تخت بیمارستان بود.

روزهـای تلخی را سـپری کردیـم. میدیدیم که کار زیادی از دستمان بر نمی آید و باید منتظر گزارش REPORT نشـریــه سراسـری نظـــام پـزشـکـی جمهوری اسلامی ایران ۲۲ نشـریــه سراسـری نظـــــام پـزشـــکـی جمهوری اسالمی ایران دوره جدید، شماره ۲ پاییز ۱۳۹۹ باشـیم کـه آیـا همکارانـم میتوانند بـه زندگی برگردند، انسـان هایی که ماه ها در ایام سـخت کرونـا دستمان را گرفته انـد. میترسـیدم کـه مبـادا آنهـا را از دسـت بدهیم.« وی در پایان به مسـئوالن و مدیرانی که قرار اسـت روزی بر صندلی ریاسـت بیمارستان ها تکیـه بزننـد، توصیه هایـی دارد: »توصیـه بـه همکارانـم ایـن اسـت مهمتریـن سرمایه ی مـا انسـانهای متخصـص و عالقه مند و مسـئولی هسـتند کـه وظیفه شـناس هسـتند. در ایـن بحـران اگـر نیروی انسـانی متخصص و متعهد و پرانگیـزه نداشـتیم، نمیتوانستیم مدیریـت خاصـی داشـته باشـیم. مهمتریـن رکـن در مدیریـت بحـران نیـروی انسـانی متخصـص و متعهـد اسـت. مـن بـه مدیـران بعـدی توصیـه میکنـم قـدر نیـروی انسـانی متخصـص و متعهـد را بداننـد و بـه آنهـا در هـر شرایطی اعتماد کننـد.»