علل ابتلا به بیماری گال و روش‌های طبیعی درمان بیماری گال چیست؟

نویسنده: Ebnesina

۰۶ آذر ۱۴۰۱

علل ابتلا به بیماری گال و روش‌های طبیعی درمان بیماری گال چیست؟

شاید اسم گال را شنیده باشید، یک بیماری پوستی است که توسط حشره‌ای به نام هیره خارشی (Sarcoptes scabiei) ایجاد می‌شود. اگر تحت درمان قرار نگیرید، این کنه‌های بسیار ریز که تنها با میکروسکوپ می‌توان آ‌نها را دید می‌توانند ماه‌ها بر روی پوست شما زندگی کنند. آنها روی پوست تولید مثل می‌کنند و سپس در آن فرو می‌روند و تخم‌گذاری می‌کنند.

این مسئله باعث ایجاد بثورات خارش‌دار و قرمز روی پوست می‌شود. اگرچه گال یک بیماری بسیار مسری است و به راحتی از طریق تماس مستقیم پوست می‌تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود؛ اما یک بیماری آمیزشی نیست. آلودگی به این حشرات می‌تواند از طریق لباس یا ملحفه‌های آلوده نیز اتفاق بیفتد و لزوماً نیازی به تماس جنسی نیست. اگرچه بیماری گال می‌تواند آزاردهنده باشد؛ اما معمولاً با درمان از بین می‌رود.

انواع بیماری گال

فقط یک نوع کنه وجود دارد که باعث آلودگی به گال می‌شود و به آن هیره خارشی گفته می‌شود. با این حال، این کنه‌ها می‌توانند چندین نوع آلودگی ایجاد کنند.

گال معمولی

این نوع شایع‌ترین نوع بیماری گال است و باعث خارش دست، مچ دست و سایر نقاط مشترک می‌شود. با این حال، پوست سر یا صورت را آلوده نمی‌کند.

گال گره‌ای

این نوع گال ممکن است به صورت خارش دار، برآمدگی‌ها یا برجستگی‌هایی به خصوص در نواحی تناسلی، زیر بغل یا کشاله ران ایجاد شود. بیماری گال در ناحیه تناسلی می‌تواند باعث خارش شدید ناحیه تناسلی همراه با برجستگی های ریز و جوش‌مانند بر روی آلت تناسلی و بیضه‌ها شود.

گال نروژی

برخی از افراد مبتلا به گال ممکن است به نوع دیگری از گال هم مبتلا شوند که به آن گال نروژی یا گال پوسته‌دار گفته می‌شود. این نوع گال نسبت به انواع دیگر، شدیدتر و بسیار مسری است. افرادی که دارای گال نروژی هستند، بر روی بدنشان، پوسته ضخیمی از پوست ایجاد می‌شود که در این پوسته هزاران کنه و تخم کنه وجود دارد. در اغلب کسانی که به این نوع گال مبتلا می‌شوند، پوسته‌های گسترده، خاکستری و ضخیم مشاهده می‌شود که این پوسته‌ها در اثر لمس، تکه‌تکه می‌شوند.

گال پوسته‌دار

معمولاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مشاهده می‌شود، ازجمله، افراد مبتلا به HIV یا ایدز، افرادی که از استروئیدها یا داروهای خاص استفاده می‌کنند یا افرادی که تحت شیمی‌درمانی هستند. کنه‌های گال می‌توانند به راحتی بر سیستم ایمنی بدن غلبه کنند و با سرعت بیشتری تکثیر پیدا کنند. گال نروژی به همان روش گسترش گال معمولی، گسترش می‌یابد.

علل ابتلا به بیماری گال

انگل هشت پایی که باعث ایجاد بیماری گال در انسان می‌شود، بسیار کوچک و ذره بینی است.

انگل گال (سارکوپتس) ماده، زیر پوست بیمار را سوراخ کرده و در آن تونل‌هایی برای تخم‌گذاری خود ایجاد می‌کند. هنگامی که تخم‌ها باز می‌شوند، لاروهای (نوزاد حشره) گال به سطح پوست می‌آیند تا در آنجا بالغ شده و به نقاط دیگر پوست بیمار، یا به پوست سایر افراد در ارتباط با بیمار منتقل شوند.

خارش پوست شما در این بیماری، به دلیل عکس‌العمل بدنتان به انگل‌ها، تخم‌ها و ضایعات آن‌ها است. دقت داشته باشید که هرگونه ارتباط فیزیکی یا استفاده از لباس‌ها یا لوازم خواب شخص مبتلا به گال، باعث انتقال انگل‌ها به پوست شما و مبتلا شدنتان به این بیماری خواهد شد.

انسان‌ها و حیوانات، هر کدام از دو گونه مختلف گال به این بیماری مبتلا خواهند شد. هرکدام از گونه‌های انگل گال، میزبان مخصوص به خود –حیوان یا انسان- را داشته و جدا از میزبان مربوطه نمی‌تواند مدت زمان زیادی زنده بماند. این احتمال وجود دارد که پوست انسان‌ها با قرار گرفتن در معرض حیوانات مبتلا به گال، عکس‌العمل‌هایی را از خود نشان دهد، اما به طور کلی، یک انسان نمی‌تواند این بیماری را به طور کامل و به شدت زمانی که از یک انسان دیگر به او منتقل می‌شود، از یک حیوان دریافت کند.

علائم و نشانه‌های بیماری گال

خارشی که معمولا بسیار شدید است و در شب‌ها بدتر می‌شود.

آثار خطوطی باریک و نامنظم در زیر پوست که روی آن تاول‌های ریز یا جوش‌های کوچکی تشکیل شده است

هرچند بیماری گال ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شود، اما در افراد بزرگسال و کودکان با سن نسبتا بالاتر، بیماری گال اغلب در نواحی زیر ایجاد می‌شود.

در بین انگشتان
در اطراف کمر
زیر بغل
قسمت داخلی آرنج
قسمت داخلی مچ دست
روی کتف
کف پاها
در اطراف سینه‌ها
روی باسن
روی زانو
در اطراف اندام تناسلی در مردان

در نوزادان و کودکانی با سن پایین‌تر، نواحی که اغلب بیماری گال ایجاد می‌شود عبارتند از:

کف سر
صورت
گردن
کف دست‌ها
کف پاها

در صورتی که شما قبلا به بیماری گال مبتلا شده‌اید، علائم و نشانه‌های بیماری چند روز پس از مبتلا شدن به بیماری، بروز می‌کنند. اما در صورتی که قبلا به این بیماری مبتلا نشده‌اید، ظهور علائم بیماری ممکن است تا 6 هفته طول بکشد. نکته مهم این است که مدت زمانی که شما به بیماری مبتلا هستید اما هیچ علائم و نشانه‌ای از بیماری ندارید، می‌توانید بیماری را به سایر افراد منتقل کنید.

عوارض بیماری گال

خاراندن شدید پوست می‌تواند باعث خراشیده شدن آن شود که در نتیجه می‌تواند منجر به ایجاد عفونت‌های باکتریایی پوستی، مانند زرد زخم گردد. زرد زخم یک عفونت سطحی در پوست بوده که معمولاً توسط باکتری استاف (استافیلوکوک) یا در بعضی موارد باکتری استرپ (استرپتوکوک) به وجود می‌آید.

نوع وخیمی از بیماری گال، با نام گال پوسته ‌دار وجود دارد که برای افراد زیر بسیار خطرناک است:

افرادی که به شرایط یا بیماری خاصی مانند ایدز یا سرطان خون مبتلا هستند که باعث ضعف سیستم ایمنی بدن می‌شود.

افرادی با بیماری‌های شدید، مانند افرادی که در بیمارستان یا تحت نظر پرستار هستند.

افراد مسن در خانه سالمندان

گال پوسته‌ دار که با نام گال نروژی نیز شناخته می‌شود، بدن بیمار را پوسته پوسته و فلس مانند کرده و مناطق گسترده‌ای از پوست را درگیر می‌کند. این بیماری به شدت مسری بوده و به سختی درمان خواهد شد.

بیماری گال چه مدت طول می‌کشد؟

کنه‌های گال می‌توانند حداکثر تا دو ماه بر روی پوست شما زندگی کنند. با این حال، هنگامی‌که از بدن شما خارج می‌شوند، معمولا طی سه تا چهار روز می‌میرند. بعد از درمان گال، می‌توانید انتظار داشته باشید که خارش و سوزش ناشی از بثورات تا چندین هفته پس از شروع درمان ادامه پیدا کند. به این دلیل که تخم‌ها و مواد زائد کنه هنوز در پوست شما هستند، حتی اگر کنه‌ها مرده باشند. همچنین تا زمانی که لایه جدیدی بر روی پوست شما شکل بگیرد ممکن است هنوز جوش و تحریک پوستی را تجربه کنید.

درمان بیماری گال معمولا شامل خلاص شدن از آلودگی به کنه‌ها با استفاده از پمادها، کرم‌ها و لوسیون‌هایی است که می‌توانند مستقیما بر روی پوست قرار گیرند. داروهای خوراکی نیز ممکن است تجویز شوند. پزشک احتمالا به شما توصیه خواهد کرد که پماد را شب‌ها و زمانی که کنه‌ها فعال هستند، بر روی پوست خود بمالید. ممکن است لازم باشد تمام پوست خود از گردن به پایین را آغشته به پماد کنید. صبح روز بعد نیز می‌توانید دارو را از روی پوست خود پاک کنید.

اطمینان حاصل کنید که دستورالعمل‌های پزشک را به صورت دقیق انجام می‌دهید. ممکن است لازم باشد درمان موضعی را تا هفت روز ادامه دهید.

در هفته اول درمان، ممکن است به نظر برسد که علائم شما در حال بدتر شدن است. با این حال، بعد از هفته اول، خارش کمتری مشاهده خواهید کرد و باید در هفته چهارم درمان کاملا بهبود پیدا کنید. پوستی که ظرف یک ماه بهبود نیافته است، ممکن است هنوز به کنه‌های گال آلوده باشد. لازم به یادآوری است که خارش پس از آلودگی می‌تواند تا یک ماه طول بکشد. اگر متوجه شدید که علائم پس از چهار هفته درمان هنوز ادامه دارد، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

روش‌های طبیعی درمان بیماری گال چیست؟

برخی از درمان‌های سنتی گال می‌توانند موجب عوارض جانبی ناخواسته مانند احساس سوزش در پوست، قرمزی، تورم و حتی بی‌حسی یا گزگز شوند. اگرچه این عوارض معمولا موقتی هستند، اما ممکن است ناراحت‌کننده باشند. درمان‌های طبیعی متداول برای گال عبارت‌اند از:

روغن درخت چای

برخی مطالعات نشان می‌دهند روغن درخت چای ممکن است گال را درمان کند، درعین‌حال خارش را کاهش می‌دهد و به از بین بردن بثورات پوستی نیز کمک می‌کند. با این حال، این درمان روی کنه‌هایی که در پوست شما فرو رفته‌اند به خوبی اثر نخواهد کرد.

آلوئه ورا

این ژل به دلیل توانایی آن در کاهش تحریک و سوزش پوست مشهور است اما یک مطالعه نشان داد که آلوئه ورا به اندازه یک نسخه تجویزشده توسط پزشک در درمان گال موفق است. در این مورد، فقط مطمئن شوید که آلوئه ورای خالص خریداری می‌کنید.

کرم کپسایسین (capsaicin)

اگرچه این ماده کنه‌ها را از بین نخواهد برد اما کرم‌های ساخته‌شده با کپسایسین ممکن است با حساسیت‌زدایی از پوست شما نسبت به آزارهای ناشی از کنه‌ها، درد و خارش را تسکین دهند.

روغن‌های اساسی

روغن میخک یک کشنده طبیعی حشرات است. بنابراین می‌تواند کنه‌ها را نیز از بین ببرد. سایر روغن‌های اساسی ازجمله اسطوخودوس، گیاه بادرنجبویه و جوز هندی نیز می‌توانند در درمان گال مفید باشند.

صابون‌ها

اجزای فعال پوست، برگ و دانه‌های درخت چریش ممکن است کنه‌های ایجادکننده گال را از بین ببرند. صابون‌ها، کرم‌ها و روغن‌های تولیدشده با عصاره درخت ممکن است به از بین بردن کنه‌ها کمک کنند.

پیشگیری

برای پیشگیری از ابتلای مجدد با گال و برای پیشگیری از انتقال بیماری به دیگران، اقدامات زیر را انجام دهید:

شستن تمامی ‌لباس‌ها و ملحفه‌ها: تمامی ‌لباس‌ها، ملحفه‌ها و حوله‌هایی که ظرف مدت زمان سه روز قبل از شروع درمان، استفاده کرده‌اید را با آب داغ و صابون بشویید و با گرمای زیاد خشک کنید. تمامی‌چیز‌هایی که نمی‌توانید بشویید را به خوبی تمیز کنید.
کشتن تمامی‌ انگل‌ها: تمامی ‌چیزهایی که با آن در تماس بوده‌اید اما نمی‌توانید آن‌ها را بشویید، در پلاستیک دربسته قرار دهید و آن را در مکانی خارج از دسترس، مثلا در گاراژ قرار دهید و بگذارید چند هفته آن جا بماند. تمامی ‌انگل‌ها بعد از چند روز که به آن‌ها غذایی نرسد، می‌میرند.

برچسب ها:

محتوای مرتبط:

قوانین ارسال دیدگاه:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وبسایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان پارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

ارسال دیدگاه:

دیدگاه ها: